Wat zorgt ervoor dat je een televisieserie maar blijft kijken, aflevering na aflevering? Waarom kopen we massaal wc-papier als er een schaarste dreigt te ontstaan? De psychologische principes achter dit soort alledaagse situaties vertonen gelijkenissen met de psychologie achter games. Daardoor kunnen dit soort verrassende, alledaagse voorbeelden ons veel vertellen over de redenen waarom games en intrinsieke motivatie zo goed samengaan, wat zeker bij serious games en applied games een grote kracht is.
Op deze pagina vind je drie artikelen waarin ik op zoek ga naar de psychologische principes achter serious games. Dit doe ik aan de hand van de zogeheten zelfdeterminatietheorie. Samen geven de artikelen antwoord op de hoofdvraag: wat maakt dat mensen graag games spelen – en hoe kunnen we die drijfveren inzetten voor een geslaagde serious game?
De zelfdeterminatietheorie van Andrew Przybylski, Scott Rigby en Richard Ryan vormt de rode draad in de drie artikelen op deze pagina. Zij stellen dat de intrinsieke motivatie van mensen afhankelijk is van drie factoren, de zogeheten ‘motivators’: .
In elk artikel op deze pagina behandel ik een van deze motivators. Met voorbeelden uit het dagelijks leven en uit bestaande serious games leg ik uit hoe deze motivators in de praktijk werken.
Veel mensen willen de taken die zij uitvoeren graag zo goed mogelijk doen. Een taak moet uitdagend zijn, maar niet ondoenlijk. Het vinden van de juiste balans tussen ‘makkelijk’ en ‘moeilijk’ bevordert het gevoel van competentie. En dat is binnen de zelfdeterminatietheorie dan weer een belangrijke voorwaarde voor motivatie. Nieuwsgierig hoe deze motivator in het dagelijks leven en in bestaande serious games terugkomt? Bekijk dan de het artikel: ‘Competentie, gaming en de zelfdeterminatietheorie.’
Hoe helpt een gevoel van autonomie bij het op peil houden van de intrinsieke motivatie? Daarover gaat het tweede deel in de reeks ‘Waarom spelen mensen games’. In dit artikel bekijk ik de betekenis die de zelfdeterminatietheorie geeft aan het begrip ‘autonomie’, de tweede motivator uit het model van Andrew Przybylski, Scott Rigby en Richard Ryan. Welke lessen over autonomie kunnen we hieruit trekken voor het ontwikkelen van een goede serious game?
Een betekenisvolle band met anderen: als mensen hebben we het nodig om de moed erin te houden. In het echte leven en evengoed in games. Wie zich verbonden voelt, zal minder moeite hebben taken te voltooien en door te zetten. Juist wanneer het een lastige activiteit is. Lees welke rol de factor ‘verbondenheid’ speelt binnen de zelfdeterminatietheorie en wat dit betekent voor het ontwikkelen van een serious game.
Waarom is serious gaming veel meer dan een spelletje? Hoe wordt het ingezet in onderzoek en welke psychologische principes zijn er terug te vinden in game design? Leesvoer voor iedereen die zich bezighoudt met gedragsverandering en innovatie!
Op naar een inclusieve arbeidsmarkt “Spelers krijgen bite-sized scenario’s voorgeschoteld en kunnen daarna gericht aan de slag met de thema’s waarover zij nog te weinig weten.” Hoe kun je als…
‘Een belangrijke voorwaarde die we hebben meegenomen is schaalbaarheid; blijkt het prototype effectief, dan moet het voor het hele werkveld haalbaar en eenvoudig zijn om de tool ook te gaan…